Łomnicki kompleks muzealny z Muzeum w Pałacu oraz Miejscem Spotkań „Domem Modlitwy” to jedna z najciekawszych atrakcji turystycznych w regionie. Wyjątkowy punkt na mapie małych i dużych odkrywców i miłośników historycznych tajemnic. Poznaj losy dawnych mieszkańców pałacu i delektuj się niezwykłą atmosferą historycznych, autentycznych wnętrz na trzech kondygnacjach pałacu. Multimedialna wystawa „Trzy wieki życia w Pałacu Łomnica” poprowadzi Was po 18 salach i przedstawi wzruszającą historię, która odgrywała się w tych wiekowych murach. W zrekonstruowanym domu modlitwy – dawnym dolnośląskim kościele ewangelickim – możecie podziwiać wspaniałe wnętrza tego unikatowego w skali Europy obiektu architektury sakralnej. Burzliwą, niezwykle ciekawą i jednak mało znaną historię religii w XVII i XVIII w., która prowadziła do powstania ponad 200 tego typu kościołów na Dolnym Śląsku możecie poznać poprzez multimedialną wystawę „Śląskie Domy Modlitwy – Śląska Tolerancja”.

Najwcześniejsze informacje dotyczące dóbr w Łomnicy pochodzą z lat ok. 1475-1654 kiedy to majątek pozostawał w rękach rodziny Zedlitzów. Przebudowa dworu na barokowy pałac miała miejsce w latach 1705-1725. . Ostatnia zasadnicza modernizacja pałacu miała miejsce w latach 1838-1844, po przejęciu pałacu przez rodzinę Küsterów. Jej projektantem i realizatorem był Albert Tollberg. Obecny kształt budynku niewiele zmienił się od czasów baroku, całość otacza park krajobrazowy, który według ostatnich ustaleń powstał w 1835 r. z wykorzystaniem naturalnego nadrzecznego ukształtowania terenu. Obecny pałac jest trzykondygnacyjną budowlą z użytkowym poddaszem. Od frontu w skrajnych narożnikach wydatne ryzality – alkierze. Korpus główny przekrywa dach czterospadowy. Do wnętrza pałacu prowadzi balkonowy portal z narożnymi kolumnami. Wewnątrz zachował się niezmieniony układ przestrzenny, w tym hol z doryckimi kolumnami oraz duże fragmenty malarstwa ściennego z klasycystyczna dekoracja malarska sufitu i fasety. W pobliżu pałacu znajdują się zabudowania folwarczne.   Pałac w Łomnicy, ul. Karpnicka 3, 58-500 Jelenie Góra, Tel . +48 75 71 30 460 www.palac-lomnica.pl, więcej: szlakzamkowipalacow.eu

Park Pałacowy

Rzeka Bóbr

Warowny zamek w Bobrowie powstał około roku 1450. W XVI wieku stała tam także wieża rycerska oraz mała warownia. Założenie w Bobrowie zlokalizowane jest na wysokiej skarpie nad rzeką Bóbr. Pałac zachował, mimo zniszczeń, okazałą malowniczą bryłę. Pałac jest budynkiem trójkondygnacyjnym o zróżnicowanej bryle i planie, z czworoboczną, masywną wieżą pośrodku korpusu. Pod względem stylistycznym architektura pałacu bliska jest formom charakterystycznym dla renesansu francuskiego, zdobionego ornamentem niderlandzkim oraz licznymi szczytami, wykuszami i wieżyczkami. Z ocalałych wnętrz na uwagę zasługuje duży prostokątny hall o sklepieniu wspartym na monolitycznej kolumnie oraz reprezentacyjna klatka schodowa. Pałac sąsiaduje z charakterystycznym kompleksem folwarcznym na planie podkowy. Stan zachowania pałacu zły. Brak możliwości zwiedzania.

Góra Buczek

Pałac Dębowy usytuowany jest poza obrębem wsi Karpniki, u podnóża Gór Sokolich. Na północy wsi Karpniki, zaledwie kilkaset metrów od pałacu Wilhelma Pruskiego, w 1875 r. marszałek dworu księstwa Hesji - Urlich de Tomneux von Saint Paul - na otrzymanej od księcia Hesji ziemi wzniósł okazałą rezydencję ze wspaniałym parkiem – ogrodem, do którego sprowadził wiele egzotycznych okazów botanicznych. Obiekt usytuowany jest poza obrębem wsi Karpniki, u podnóży Gór Sokolich. Wnętrze wzbudza podziw z uwagi na wysoką staranność i rzemieślniczą jakość. W oknach są zachowane oryginalne, malowane witraże. Po drugiej stronie budynku zachowały się kominki i duże lustro. Stropy posiadają bogato wyprofilowane belki o układzie kasetonowym. Obecnie w Pałacu Dębowym mieści się hotel oraz Spa. Teren pałacu dostępny dla gości Pałacu Dębowego w Karpnikach.

Powstanie zamku w Karpnikach wiązane jest z fundacją księcia Bolesława IV lub Henryka Brodatego. W latach 1426-1427 zamek został zniszczony przez husytów. Jeszcze w XV wieku wzniesiono nowy obiekt warowny. W 1822 r., nabył go ówczesny gubernator Nadrenii książę Wilhelm Pruski, młodszy brat króla Fryderyka Wilhelma III, który urządził tu swoją letnią rezydencję. Pałac w Karpnikach był często odwiedzany przez cesarza Wilhelma, zwłaszcza w jego młodzieńczych latach. Bywał tu także kilkakrotnie car rosyjski Mikołaj I. Neogotycki pałac jest budowlą trzykondygnacyjną, założoną na planie czworoboku, z wewnętrznym dziedzińcem. Ze średniowiecznej budowli, tj. z IV ćw. XV w. pozostała jedynie cylindryczna wieża. Elementy renesansowej dekoracji zachowały się w bogato rzeźbionych portalach, obramienia okien dolnej kondygnacji, kilka profilowanych obramień drzwiowych, sztukaterie izby przybramnej, sklepienia kondygnacji parterowej oraz fragmenty niedawno odsłoniętej polichromii ściennej. W kilku pomieszczeniach zachowały się fragmenty XIX-wiecznego wystroju. W pobliżu pałacu znajdują się zabudowania folwarczne sąsiadujące z rozległym parkiem krajobrazom. Obecnie w pałacu mieści się hotel. Obiekt nie oferuje trasy turystycznej ani usługi zwiedzania.

Park Pałacowy

Pałac usytuowany we wschodniej części wsi Bukowiec, przy głównej drodze wiejskiej (ul. Robotnicza) po południowej stronie drogi i należy do kompleksu Ornamental Farm Bukowiec oferującego noclegi, kawiarnię oraz muzeum. Przełomową datą w dziejach posiadłości był rok 1785, w którym dobra przeszły na własność hr. Fryderyka Wilhelma von Reden, inicjatora i protektora uprzemysłowienia Górnego Śląska. Pałac w Bukowcu pierwotnie wzniesiono jako dwór w połowie XVI wieku. Obecny wygląd pałacu jest wynikiem XIX-wiecznej modernizacji w stylu klasycystycznym. Obecnie pałac jest własnością Związku Gmin Karkonoskim. Najbardziej okazałym pomieszczenie w pałacu to tzw. Kancelaria z bogatą sztukateryjną dekoracją sklepienia. Stan zachowania obiektu dobry. Pałac otoczony jest rozległym parkiem krajobrazowym z licznymi dostępnymi pawilonami parkowymi.

Platforma widokowa

Park Miniatur

Leopoldowi von Reibnitz w drugiej połowie XVIII w. Dopiero hr. August Neidhard von Gneisenau przebudował barokowy pałac po 1816 r. w stylu neoklasycyzmu. Posiadłość w 1831 r. kupuje król pruski Fryderyk Wilhelm III i przekształcił ją w majorat koronny. Od zachodu do pałacu przylega wieża na planie ośmiobocznym, zwieńczona blankowaną platformą. Całość kryta jest płaskim dachem. W pobliżu pałacu znajdują się liczne budynki gospodarcze. Całość otoczona jest rozległym parkiem krajobrazowym. Na neogotycki wystrój składają się łuki Tudorów w obramieniach, krenelaże i wieżyczki w narożach. Obecnie mieści się tu szkoła. Brak trasy turystycznej.

Początki budowli pałacowej sięgają prawdopodobnie drugiej połowy XVI wieku. Największa przebudowa nastąpiła już za czasów księcia von Reuss po roku 1787. Efektem rozbudowy XX-wiecznej jest przybudówka południowo-zachodnia. Obecna bryła pałacu założona jest na rzucie prostokąta z ryzalitami, dwukondygnacyjna z otwartym dziedzińcem od strony ogrodu. Obiekt przekryty jest czterospadowym dachem naczółkowym z lukarnami. Zachowały się kamienne portale, opaski okienne i kartusz herbowy. Pałac otoczony parkiem krajobrazowym. Obecnie w Staniszowskim pałacu mieści się hotel, restauracja i centrum konferencyjne. Prowadzone jest także ożywione życie kulturalne za sprawą Fundacji Forum Staniszów, która wspiera m.in. lokalnych artystów (wystawa w pałacowej galerii ). Organizowane są koncerty z cyklu „Muzykalia Staniszowskie” oraz imprezy kulturalne.

Lniany Dom Towarowy na folwarku to niezwykle bogata oferta wszelkich produktów związanych z lnem. Na dwóch piętrach znajduje się szeroki asortyment najlepszych polskich projektantów mody lnianej dla Pań i Panów, piękna konfekcja stołowa i pościel ze 100% szlachetnego lnu oraz oryginalne lniane dodatki. W ofercie także lniane tkaniny oraz kosmetyka lniana. Otwarty codziennie.

Stacja jest ogólnodostępna  i bezpłatna dla wszystkich rowerzystów. W folwarku obok stacji   znajduje się wiele stojaków, ogród piwny przed restauracją, gdzie rowerzyści mogą czuć się swobodnie oraz minipunkt z zestawem do naprawy rowerów.

Restauracja Stara Stajnia