Krótka charakterystyka

Jedna z najdłuższych (102 km) oznakowanych pętli na Dolnym Śląsku. Do tego należy dodać blisko 1800 m sumy przewyższeń i głównie jazdę w terenie. Trasa znakomita, z piękną płynnością jazdy i dobrze oznakowana. Z imponującymi widokami we wszystkich kierunkach i zmiennością podłoża (większość to gruntowe drogi polne). I prawie bez słabszych punktów (o tych napiszę później). Chciałoby się rzec – obowiązkowa. A co tam – obowiązkowa!
Naturalnym punktem startu, dla większości rowerzystów (zarówno zmotoryzowanych jak i przyjezdżających pociągami), są Janowice Wielkie.

Obwodnica na raty
Na szczęście nie ma obowiązku przejechania jej za jednym razem. Można wykorzystać dobrą komunikację pociągami i 4 stacje położone dokładnie na pętli. Zmotoryzowanym proponowałbym dojazd do wybranej stacji kolejowej w porze odjazdu pociągu, przejazd nim do kolejnej stacji i spokojny powrót rowerem do auta. Najprościej podzielić trasę na dwa odcinki. Mogłoby to wyglądać np. tak 8:20 startujemy z Janowic Wielkich pociągiem KD do Piechowic gdzie jesteśmy 8:52 i możemy zrobić fragmenty pętli w obu kierunkach (61 i 42 km). Jeśli 61 km jest jeszcze zbyt dużo to startując z Janowic o 9:16 bedziemy o 10:02 w Starej Kamienicy, skąd krótszym odcinkiem do Janowic mamy 41 km. Można więc podzielić trasę też na trzy fragmenty.

Kotlina Jeleniogórska a Obwodnica
Kotlina to rozległe obniżenie śródgórskie (ponad 270 km2) od północy zamknięte Górami Kaczawskimi, od południa Karkonoszami, od zachodu Górami Izerskimi (i Pogórzem Izerskim) a od wschodu Rudawami Janowickimi. Obwodnica biegnie praktycznie brzegiem tego mezoregionu. Opis trasy postanowiłem podzielić na cztery części zgodnie z wymienionymi górami.

Janowice Wielkie – Jezioro Wrzeszczyńskie
Odcinek wzdłuż Gór Kaczawskich. O paradoksie, zdecydowanie najlepszy widok mamy na Rudawy Janowickie (na początku) i Karkonosze. Jedziemy w większości drogami asfaltowymi (choć z Janowic jest dłuższy polny fragment), mamy sporo podjazdów i zjazdów. W Maciejowej mijamy urokliwy kompleks stawów. Kończymy go zjazdem do Doliny Bobru a dokładniej Jeziora Wrzeszczyńskiego gdzie osiągamy najniższą rzędną wycieczki (około 290 m n.p.m.). Tam już zaczynamy widzieć Pogórze i Góry Izerskie czyli nasz kolejny etap.

Jezioro Wrzeszczyńskie – Piechowice Górne
Czeka nas jazda wzdłuż Pogórza Izerskiego i Gór Izerskich a konkretnie to nadrabianie wysokości. Cały podjazd zaczynamy na wspomnianych 290 m n.p.m. i wdrapać się trzeba na 740 m n.p.m. Droga jest asfaltowa, widoki na prawo bardzo przyjemne. W okolicach góry Kopań (koniec podjazdu) wjeżdżamy na leśne szutry, a przy okazji, na trasy „Rowerowej Krainy”. Rozległego systemu mtb, powiedzmy, że wokół Szklarskiej Poręby. Zjazd jest bardzo sympatyczny, szczególnie na amortyzowanym rowerze. Wjeżdżając do Piechowic jesteśmy na rzędnej 400 m. n.p.m. I tu zaczynamy „karkonoski” fragment.

Piechowice Górne – Kowary
Jedziemy tu u podnóża Karkonoszy. Początek, jak dla mnie, to jest ta maleńka kropla dziegciu w cysternie miodu. Czeka nas trochę kluczenia po Piechowicach. Możemy sobie to osłodzić zaglądając do Pałacu Pakoszów. Dalej jest mniej przyjemny, bo ruchliwy, odcinek za Sobieszowem (około 3 km). I trasa znów nabiera pazura i rytmu. Widoki na Sosnówkę, stawy w Głębocku i piękna panorama Śnieżki wraz z Kowarskim Grzbietem natychmiast podnoszą poziom endorfin. Kowary w zasadzie trasa omija. Teraz czekają nas kolejne podjazdy czyli ostatni etap.

Kowary – Janowice Wielkie
Poruszamy się tutaj brzegiem Rudaw Janowickich. W zasadzie w całości po niezbyt ruchliwych asfaltach. Pierwszy fragment to pojazd pod Bukową Górę (z pięknymi widokami na Śnieżkę i Karkonosze). Ten fragment ma 6 km i około 200 m vertical. Później dominują już zjazdy. Nie ma tu rozległych panoram, część trasy biegnie w lasach ale jazda jest bardzo przyjemna i płynna.