Krótka charakterystyka

Podobnie jak poprzednia (DOT14.), w praktyce, nie jest oznakowana w terenie. Jej zasadniczą zaletą jest zróżnicowanie: od monokultur świerkowych i sosnowych przez lasy mieszane do zagajników liściastych. Występuje tu zmienny podszyt trawiasty lub z wielkimi paprociami. Podobnie jak we wspomnianej DOT14 jedziemy głównie lasami, po przyjaznym podłożu. Mniej więcej w połowie, w Głuszcu, znajdziemy dużą wiatę turystyczną. Trasa doskonale uzupełnia ścieżkę przyrodniczo-turystyczną „Stawy Parowskie” ponieważ prowadzi przez dotąd pominięte tereny.

Stawy Parowskie – część północna

Zbiorniki są tutaj mniejsze, bardziej zarośnięte ale przez to nawet ciekawsze i wartościowe przyrodniczo. Znajdziemy też najstarsze, bo pochodzące ze średniowiecza założenia. W pobliżu stawów mamy sporo mokradeł i torfowisk.